Opvang van gestrande reizigers in Brabanthal - getuigenis van Maggy Steeno

Een terroristische aanslag. Een laffe daad. Buiten de fysieke slachtoffers waren er ook velen even het noorden kwijt. Waar moesten ze naar toe? Hoe zou het verder gaan? Iedereen volgde het nieuws op de voet. Het Rode Kruis nam haar verantwoordelijkheid. Perfect en zeer goed georganiseerd: bedden, tafels, broodjes buffet en ‘s avonds warm eten, een fruithoekje, een koffie en thee hoekje, oplaadpunten voor GSM’s, vrij wifi netwerk. Toen men de groep gestranden van Zaventem naar de Brabanthal bracht, werd het plaatselijke psycho-sociale netwerk geactiveerd. Dit zijn vrijwilligers die opgeleid zijn voor ingeval van rampen of onvoorziene gebeurtenissen,... Leuven, maar ook Oud-Heverlee riep zijn PSH-ers op (Psycho-Sociale Hulpverlener). Op 23 maart werden 2 shiften gedraaid namelijk van 7 tot 14 uur en van 14 tot 22 uur. Ikzelf kwam in de namiddagploeg terecht. Een babbel slaan, mensen wegwijs maken, tafels afruimen, mensen verwijzen naar de juiste dienst, ambassadeurs begeleiden naar de info balie... alles verliep zeer vlot. Er waren wel piekmomenten namelijk als de bussen arriveerden om te vertrekken naar Amsterdam of Parijs of Marseille of Frankfurt,...dan dienden de gestranden zich te melden met hun identiteitskaart en was er een check-uit. Negen vrijwilligers achter een tafel, op een rij, die de gegevens noteerden en anderen die ervoor zorgden dat alles in alle rust en georganiseerd zou verlopen. Wie nog vragen had, werd even uit de rij gehaald, wie verkeerd liep werd teruggehaald. De juiste persoon moest immers op de juiste bus geraken. Het was een hele ervaring. We zagen Indiërs uit Leuven die hun landgenoten een hart onder de riem kwamen steken, heel veel solidariteit en veel dankbaarheid naar België voor de kordate aanpak en geboden oplossing voor de gestranden. We zagen ook vrijwilligers die zich aanboden met hun auto om mensen weg te voeren naar Brussel, Charleroi. Er waren ook mensen die kinderspeelgoed brachten en kleding. Kortom een grote golf van solidariteit overspoelde het geheel. Om 21 uur waren er nog een 30-tal van de meer dan 1300 gestranden aanwezig. De zaal liep leeg, het gaf een hele serene indruk. Samen met de vrijwilligers werden de tafels en stoelen opgeruimd, alles werd opgekuist, alsof alles met de mantel der liefde werd schoongeveegd. Je kon bijna niet geloven dat enkele uren ervoor de zaal nog vol zat en de bedden nog beslapen werden. De ploeg van Oud-Heverlee heeft haar steentje bijgedragen. Als groep hebben we ons ingezet op een ogenblik dat men ons nodig had. Ik wil dan ook aan alle vrijwilligers een dikke MERCI zeggen, jullie hebben de opdracht puik, met overtuiging uitgevoerd! Het is alvast een groep waar men op kan rekenen. Maggy Steeno