Vergeten bron aan De Kluis (Sint-Joris-Weert) krijgt grondige opknapbeurt

De bron-zonder-naam aan De Kluis ligt, ondanks zijn centrale ligging in het Meerdaalwoud, vlakbij het hoofdgebouw van het scoutsdomein De Kluis en de Herculesdreef, al jaren te verloederen onder weelderige plantengroei. Dit in schril contrast met de verzorgde aanblik van de meer gekende permanente bronnen die het Meerdaalwoud herbergt: de  Hertebron (eveneens gelegen in het dal van de Paddenpoel) en de Minnebron (aan het Zoet-Water).

De gemeente Oud-Heverlee heeft uiteraard positief gereageerd toen de provincie Vlaams-Brabant onze medewerking vroeg. Samen willen we deze bron uit zijn vergetelheid halen door hem grondig te restaureren. Ook Regionaal Landschap Dijleland vzw en Scouts en Gidsen Vlaanderen werken hieraan mee.

Dijleland coördineert het geheel van de werkzaamheden, terwijl IGO en medewerkers van De Kluis instaan voor de vakkundige uitvoering ervan. Schepen van cultuur van Oud-Heverlee, Maggy Steeno (N-VA), zet mee haar schouders onder dit project: "Er wordt €10.140 in dit niet-beschermd, klein historisch erfgoed geïnvesteerd, waarbij ook de nodige aandacht wordt geschonken aan het omringende landschap."

Naast het bouwkundig herstel van de bronplaats zelf, wordt er op de site werk gemaakt van de bestrijding van de Japanse Duizendknoop, een zeer invasieve uitheemse plantensoort, die al een grote zone rond de bronplaats overwoekerde en deze nog nauwelijks toegankelijk maakte. De site zal verder worden ingericht tot een bloemenweide met picknicktafel zodat de omgeving van de bronplaats weer een ontmoetings- of  rustplaats kan worden voor zowel residenten van het scoutsdomein De Kluis als voor wandelaars en toevallige passanten.

De verloren situatie van de bron wordt eveneens toegelicht door een legende: lang geleden bouwen een man en een vrouw een huisje nabij de bron. Omdat ze kinderloos blijven, begint de man na verloop van tijd te drinken en zijn vrouw te verwensen. Op een dag wordt het haar teveel. Na alweer een heftige vloekbui rent ze het huis uit en stort ze zich in de bron. De god van het bos leeft met haar mee en verandert haar in een nimf. Van de bosgod mag ze in de bron blijven wonen. Maar de bosgod doet nog iets méér. Telkens in de buurt van de bron wordt gevloekt, mag de nimf uit het water oprijzen en haar ogen vol tranen naar de vloekende partij richten. Iedere vloeker verandert dan prompt in een pad, gedoemd om verder te leven in de aanpalende vijver: de Paddenpoel. De vloekende echtgenoot is de eerste die dit lot moet ondergaan wanneer hij aan de bron staat te vloeken omdat zijn vrouw is verdwenen. Naarmate deze legende bekend raakt, gaan plaatselijke bewoners de bron mijden en raakt ze in de vergetelheid (bron: Miradal, Ontdek je erfgoed in Heverleebos en Meerdaalwoud).